У арт. 2 ГК адзначаецца, што суб’екты грамадзянскага права ўдзельнічаюць у грамадзянскіх адносінах на роўных, роўныя перад законам, не могуць карыстацца перавагамі і прывілеямі, што супярэчаць закону, і маюць права без усялякай дыскрымінацыі на роўную абарону правоў ды законных інтарэсаў.
Не аспрэчваючы тэзіс аб асаблівасці становішча спажыўцоў як суб’ектаў грамадзянскіх праваадносін, між тым дзеля справядлівасці варта заўважыць: пазіцыі будаўнічых арганізацый таксама патрабуюць абароны ад недобрасумленных паводзін з боку гэтых самых спажыўцоў, якія зусім не пазбаўленыя заганаў і могуць быць не такімі ўжо бяскрыўднымі і бездапаможнымі.
Патрабаванне выпраўлення недахопаў
Адным з відаў «атакі спажыўцоў» можа з’яўляцца патрабаванне выпраўлення недахопаў, што былі выяўлены ў жылым памяшканні. Так, вельмі распаўсюджанымі з’яўляюцца заявы аб неналежным узроўні вільготнасці, аб парушэнні тэмпературнага рэжыму, аб шчылінах. Але далёка не заўсёды прычыны гэтых недахопаў маюць дачыненне менавіта да будаўнічай арганізацыі: самі спажыўцы нярэдка ўласнымі дзеяннямі ці бяздзеяннем спрыяюць узнікненню адзначаных дэфектаў: вентыляцыйныя шахты заклейваюцца шпалерамі альбо, яшчэ горш, насуперак свайму тэхнічнаму прызначэнню становяцца месцамі для ўбудавання бытавой тэхнікі, а не ўзгодненая са спецыялістамі перапланіроўка часам можа стаць прычынай неспрыяльных наступстваў як для самаго спажыўца, так і для яго суседзяў. Аднак наяўнасць гэтых акалічнасцяў (фактычная адсутнасць віны) не засцерагае будаўнічую арганізацыю ад патэнцыяльнай пагрозы «атакі» з боку спажыўца. Адпаведна, актуальным з’яўляецца выпрацоўка стратэгіі паводзін, калі ўсё ж такая сітуацыя ўзнікла.






